KETENTUAN masa depan sesuatu bangsa, kelangsungan pembinaan tamadun berpencapaian tinggi, tentunya banyak dicorakkan oleh idealisme bangsa dalam mentafsirkan hala tuju perjuangan dan komitmen terhadap citra hasrat bangsa.
Begitu pun, idealisme bangsa bukanlah satu unsur tenaga yang kuat dalam menggerakkan dinamisme penjanaan kekuatan tindakan, tanpa adanya kerangka yang kukuh dalam menggemblengkan segenap potensi. Idealisme bangsa adalah unsur terpenting dalam mencetuskan aspirasi bangsa bagi memperkukuhkan teras perjuangan dan jati diri bangsa. Bagaimanapun, idealisme bangsa bukanlah sesuatu yang mutlak untuk mengikat komitmen sesuatu bangsa dalam mentakrif dinamisme inti perjuangan bangsa.
Persepsi dan pandangan politik di kalangan elit politik berkuasa, memainkan peranan penting dalam menentu sejauh mana idealisme yang diperjuangkan dalam konteks kebangkitan bangsa merdeka, terus dipertahan, diperkukuh dan ditegakkan selaras dengan arus perkembangan sosial dan pembangunan ekonomi.
Dasar dan tingkah laku politik serta kecenderungan dalam proses pembuatan keputusan menjadi petunjuk terhadap kepekaan pihak berkuasa mempertahankan idealisme bangsa serta usaha tindakan bagi memperkasa kewibawaan dan integriti bangsa. Dalam konteks pembangunan kerangka idealisme bangsa Melayu, khususnya senario pasca kemerdekaan, rujukan utama haruslah bersandarkan kepada peruntukan yang termaktub dalam
Perlembagaan negara, sebagai unsur pengabsahan kontrak sosial. Satu jaminan pengiktirafan untuk hidup bersama dalam satu negara yang dikongsi atas realiti latar belakang sosial, budaya dan agama yang berbeza.
Soal-soal yang berkaitan dengan Perkara 152, bersabit kedudukan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan, Perkara 153, berhubung dengan kedudukan istimewa orang Melayu dan Bumiputera, Perkara 3, berkait dengan status Agama Islam sebagai Agama Persekutuan, Perkara 4, berhubung dengan kedudukan Perlembagaan sebagai Undang-undang utama Persekutuan.
Seharusnya dilihat sebagai unsur utama dalam konteks pembentukan idealisme bangsa, khususnya dalam konteks pengukuhan negara bangsa dalam realiti perkongsian kuasa. Peruntukan-peruntukan ini, secara khususnya adalah teras dan tonggak utama dalam membentuk tafsiran idealisme bangsa, serta seharusnya dijadikan kerangka pandu dalam setiap penciptaan dasar sosial, ekonomi, pendidikan dan pembangunan negara. Ini bermakna, reka bentuk kepada tingkah laku politik dalam penentuan dasar pemerintahan sama ada kerajaan pusat atau negeri seharusnya tidak bersalahan dengan peruntukan ini, memandangkan ia telah menjadi kontrak sosial yang diterima semua pihak atau kumpulan etnik, bagi merealisasikan pembinaan negara bangsa.
Jelasnya, Perlembagaan negara seharusnya dijadikan induk panduan dalam konteks pembentukan kerangka pemikiran pembangunan bangsa. Maknanya, segala apa yang tercatat dalam kandungan perlembagaan harus diterjemahkan sebagai teras intisari pembentukan struktur sosial dan dinamisme politik.
Keperluan-keperluan yang berkaitan dengan perkara 4 (1) “Bahawa Perlembagaan Malaysia adalah undang-undang utama (tertinggi) Persekutuan dan apa-apa undang-undang yang diluluskan selepas selepas Hari Merdeka yang berlawanan dengan Perlembagaan adalah, setakat mana yang berlawanan itu terbatal. Ini bermakna, tingkah laku politik dan realiti sosial yang bertentangan dengan hasrat dan aspirasi Perlembagaan, sama ada secara tersurat, mahupun secara tersirat dikira sebagai tidak mematuhi ‘roh dan semangat’ Perlembagaan.
Dalam hal ini, ia sama sekali bukanlah kerangka yang sesuai dalam konteks usaha menampilkan idealisme bangsa. Justeru, Perlembagaan harus diletakkan sebagai sumber utama dalam merangka pembentukan persepsi sosial di kalangan masyarakat, bahkan operasi dalam tuntutan politik dan tindakan politik haruslah berlandaskan semangat Perlembagaan.
Penulis ialah pensyarah Fakulti Perniagaan dan Ekonomi UPSI
Monday, March 31, 2008
Tuesday, March 25, 2008
Perawatan selamat untuk pesakit
PPUM terus susun strategi tingkat mutu perkhidmatan di hospital BERSAMA Timbalan Pengarah (Ikhtisas) Pusat Perubatan Universiti Malaya (PPUM), Prof Dr Jamiyah Hassan
SEBAGAI sebuah hospital yang beroperasi secara intensif apakah kekuatan PPUM? PPUM adalah hospital universiti yang tertua di negara ini. Ia di tubuhkan kira-kira 40 tahun lalu dan pada waktu itu dikenali sebagai Hospital Universiti.
Pada masa sama, fakulti perubatan Universiti Malaya (UM) cawangan Kuala Lumpur diwujudkan selepas kampus induknya di Singapura. Ketika itu, fakulti perubatan UM memerlukan hospital pengajaran bagi membantu pelajar fakulti perubatan menjalani latihan klinikal dalam perawatan pesakit. Bermulanya penubuhan itu, sejarah awal Hospital Universiti mengorak langkah di arena perawatan pesakit. Dalam masa empat dekad PPUM berkembang dan menjadi hospital yang mempunyai pelbagai pengkhususan termasuk program khusus dalam kedoktoran dan program melatih jururawat peringkat diploma dan ijazah. Keutamaan diberikan kepada keperluan asas untuk pelajar dalam proses pengajaran dan pembelajaran. Sejak tahun 2000, PPUM menyediakan perkhidmatan tambahan bagi membolehkan pelanggan mendapatkan perkhidmatan rawatan dengan lebih selesa menerusi sayap swastanya yang menjadi pelengkap kepada operasi sedia ada.
Menjadi hospital pengajaran pertama di negara ini, apakah usaha pihak pengurusan dalam meningkatkan kualiti perkhidmatan?
Walaupun PPUM adalah sebuah hospital universiti, fungsi utamanya masih berkisar kepada perawatan pesakit. Pada kami pesakit amat penting dan kami ingin memberikan perkhidmatan berkualiti, selamat dan tepat pada setiap masa. PPUM mempunyai unit yang menjalankan aktiviti berteraskan kualiti. Pelbagai projek nilai tambah dilaksanakan setiap tahun. Kami menganjurkan minggu kualiti dengan mempamerkan setiap aktiviti kualiti. Ceramah pelbagai topik juga dianjurkan. Lokasi PPUM sendiri yang terletak di pusat bandar raya yang begitu pesat membangun dan maju menuntut warga kerja untuk terus inovatif dan kreatif dalam menawarkan perkhidmatan kepada pelanggan. PPUM menawarkan perkhidmatan kepada semua golongan masyarakat, jadi kami perlu memenuhi keperluan setiap individu dengan memastikan setiap kes yang dirujuk dikendalikan sebaik mungkin. Peningkatan taraf sosial masyarakat setempat turut menyumbang kepada tuntutan maksimum untuk mendapatkan khidmat lebih selesa. Kemajuan teknologi maklumat (IT) turut mengubah sistem pengurusan dan banyak membantu pihak pengurusan meningkatkan perkhidmatan termasuk penggunaan teknologi tele perubatan. Setiap kali berurusan di hospital kerajaan, antara masalah dibangkitkan pesakit ialah terpaksa menunggu lama.
Bagi menangani masalah ini, apakah langkah berkesan pihak pengurusan?
Memang tidak dinafikan perkara ini adalah antara masalah yang kami hadapi. Setiap hari PPUM menerima hampir 2,500 hingga 2,800 pesakit yang memerlukan rawatan. Tidak semua klinik menghadapi masa menunggu terlalu lama. Salah satu tempat yang menghadapi masalah masa menunggu yang lama ialah di farmasi. Kami kini mengenal pasti pesakit yang datang mendapatkan ubat ulangan tanpa berjumpa doktor menunggu di tempat yang sama. Bagi mengatasi masalah itu, pelbagai usaha dilaksanakan bermula dengan usaha menambah kakitangan kaunter dan pegawai farmasi. Perkhidmatan memesan ubat menggunakan elektronik (e-prescribing) diwujudkan. Satu klinik Pharmcare diwujudkan di farmasi satelit di tingkat dua bangunan utama dalam usaha mengurangkan beban pesakit di kawasan utama farmasi. Ini digunakan untuk pesakit ulangan mengambil ubat tanpa menunggu terlalu lama. Waktu ini juga digunakan untuk memberi pengetahuan dan tunjuk ajar kepada pesakit mengenai ubat yang mereka makan. Kami juga mewujudkan pembaharuan dalam memesan ubat untuk pesakit ulangan iaitu dengan melaksanakan pesanan menerusi pelaksanaan khidmat pesanan ringkas (SMS). Perkhidmatan dilancarkan pada September 2007. Sambutan bagi khidmat ini sungguh menggalakkan. Menerusi kaedah itu, pesakit dimaklumkan mengenai tarikh dan masa mereka perlu mengambil ubat. Bagi pesakit yang hanya datang untuk mengambil ubat, giliran mereka lebih cepat. Pengasingan itu memendekkan tempoh menunggu ketika proses mengambil ubat di kaunter farmasi.
Adakah perkhidmatan lain lebih bersifat inovatif yang akan dilaksanakan PPUM dalam tempoh terdekat?
Ada beberapa perkhidmatan yang masih dalam proses pelaksanaan. Saya rasa penggunaan perkhidmatan SMS ini boleh diperluaskan lagi. Saya berharap kita boleh menggunakannya untuk mengingatkan pesakit mengenai ubat yang perlu diambil. Saya juga berharap kita dapat mewujudkan khidmat mengambil ubat menerusi kaedah pandu lalu. Memandangkan jumlah warga emas di kawasan sekitar semakin meningkat, PPUM akan menawarkan khidmat mengingatkan golongan berkenaan tempoh masa mereka untuk mengambil ubat. Faktor usia menyebabkan golongan ini sering terlupa. Kegagalan mematuhi arahan menjejaskan kesihatan. Perkhidmatan yang sudah dilaksanakan secara meluas di beberapa negara maju itu menjadi penanda aras kepada kemudahan perubatan secara berkesan.
Adakah PPUM berhadapan dengan masalah setiap kali memperkenalkan kaedah canggih dalam sistem pengurusannya?
Pada awalnya ada, bagaimanapun secara perlahan-lahan ia boleh diterima. Pelbagai usaha dilaksanakan termasuk menyediakan maklumat terkini menerusi risalah bagi membolehkan pelanggan mengikuti perkembangan hospital dari semasa ke semasa. Begitu juga dengan penggunaan imbasan sinaran x tanpa filem, pada awalnya pengamal perubatan sendiri sukar menerimanya. Bagaimanapun, dalam proses peralihan mereka diberi peluang menggunakan kaedah konvensional sebelum menjalankan tempoh percubaan beberapa minggu sebelum dilaksanakan secara menyeluruh. Kaedah ini berkesan kerana pesakit yang lazimnya terpaksa menunggu sehingga dua jam menjalani pelbagai proses bermula dengan pendaftaran, imbasan hinggalah kepada keputusan imbasan. Menerusi teknologi terkini proses imbasan lebih mudah dan pelanggan hanya perlu menjalani proses berkenaan selama 10 minit hingga setengah jam.
Selain itu apakah perkhidmatan nilai tambah yang disediakan untuk dimanfaatkan warga PPUM serta masyarakat sekitar?
Kita amat mengutamakan program pengajaran kepada warga kerja kami. Disebabkan tugas kami ialah untuk memberikan perkhidmatan kesihatan, adalah penting bagi memastikan warga kerja kami mempunyai semangat daya saing yang tinggi. Jadi, PPUM menyediakan pelbagai program serta ceramah berkisar isu kesihatan kepada pekerja kami. PPUM turut mewujudkan program pembelajaran bersama yang dinamakan 'Come and learn with me' yang dijalankan pada waktu makan tengah hari setiap bulan. Tujuannya untuk mengajak warga kerja memupuk keinginan sentiasa ingin belajar. Penceramah terdiri daripada pakar dalaman termasuk saya sendiri. Ia diadakan pada waktu makan tengah hari bagi membolehkan mereka hadir tanpa menjejaskan kerja mereka. Antara topik yang dibincangkan ialah, risiko serangan koronari jantung, perancang keluarga, masalah seksual kaum wanita, erectile dysfunction, masalah obesiti dan kanser pangkal rahim. Kami juga mengadakan forum secara percuma untuk masyarakat umum untuk memberi peluang masyarakat sekitar meningkatkan pengetahuan mengenai masalah kesihatan.
Apakah pencapaian PPUM selain daripada perawatan pesakit?
Ada beberapa pencapaian, antaranya PPUM berjaya mendapat pengiktirafan sebagai hospital rakan bayi dua tahun lalu dan ini selaras dengan objektif Kementerian Kesihatan selain aktif mengendalikan program pengajaran kepada masyarakat umum khasnya golongan ibu dan bapa yang sedang menunggu kelahiran bayi mereka.
Apakah rancangan PPUM untuk masa hadapan?
Saya rasa PPUM masih mempunyai banyak ruang untuk menambah baik dalam pelbagai segi perkhidmatan. Bagi menambah nilai perkhidmatan sedia ada dan berkualiti tidak sukar baginya untuk melaksanakan, jika ada kesungguhan semua pihak. Jadi ia suatu yang dinamik dan berterusan. Saya percaya kita akan terus menyusun strategi untuk mencapai perkhidmatan yang berkualiti tinggi. Setiap yang kita lakukan di bidang perawatan pesakit, pastikan ia dilakukan dengan sebaik mungkin. Perkhidmatan itu mestilah dilaksanakan dengan persediaan terperinci untuk kebaikan pesakit. Kita tidak mahu pesakit menjadi lebih sakit apabila mereka mendapat rawatan di hospital. Saya juga ingin nyatakan setiap kakitangan memainkan peranan penting untuk sama bergerak ke arah perkhidmatan yang berkualiti. Perlu ditegaskan di sini bahawa ada kalanya kesilapan akan berlaku. Tidak ada siapa pun yang datang bekerja untuk melakukan kesilapan. Kita perlu belajar daripada kesilapan dan perlu mengambil langkah seterusnya dalam memastikan kesilapan tidak berulang. Jadi, menjadi objektif PPUM memastikan perkhidmatan kami selamat untuk pesakit.
SEBAGAI sebuah hospital yang beroperasi secara intensif apakah kekuatan PPUM? PPUM adalah hospital universiti yang tertua di negara ini. Ia di tubuhkan kira-kira 40 tahun lalu dan pada waktu itu dikenali sebagai Hospital Universiti.
Pada masa sama, fakulti perubatan Universiti Malaya (UM) cawangan Kuala Lumpur diwujudkan selepas kampus induknya di Singapura. Ketika itu, fakulti perubatan UM memerlukan hospital pengajaran bagi membantu pelajar fakulti perubatan menjalani latihan klinikal dalam perawatan pesakit. Bermulanya penubuhan itu, sejarah awal Hospital Universiti mengorak langkah di arena perawatan pesakit. Dalam masa empat dekad PPUM berkembang dan menjadi hospital yang mempunyai pelbagai pengkhususan termasuk program khusus dalam kedoktoran dan program melatih jururawat peringkat diploma dan ijazah. Keutamaan diberikan kepada keperluan asas untuk pelajar dalam proses pengajaran dan pembelajaran. Sejak tahun 2000, PPUM menyediakan perkhidmatan tambahan bagi membolehkan pelanggan mendapatkan perkhidmatan rawatan dengan lebih selesa menerusi sayap swastanya yang menjadi pelengkap kepada operasi sedia ada.
Menjadi hospital pengajaran pertama di negara ini, apakah usaha pihak pengurusan dalam meningkatkan kualiti perkhidmatan?
Walaupun PPUM adalah sebuah hospital universiti, fungsi utamanya masih berkisar kepada perawatan pesakit. Pada kami pesakit amat penting dan kami ingin memberikan perkhidmatan berkualiti, selamat dan tepat pada setiap masa. PPUM mempunyai unit yang menjalankan aktiviti berteraskan kualiti. Pelbagai projek nilai tambah dilaksanakan setiap tahun. Kami menganjurkan minggu kualiti dengan mempamerkan setiap aktiviti kualiti. Ceramah pelbagai topik juga dianjurkan. Lokasi PPUM sendiri yang terletak di pusat bandar raya yang begitu pesat membangun dan maju menuntut warga kerja untuk terus inovatif dan kreatif dalam menawarkan perkhidmatan kepada pelanggan. PPUM menawarkan perkhidmatan kepada semua golongan masyarakat, jadi kami perlu memenuhi keperluan setiap individu dengan memastikan setiap kes yang dirujuk dikendalikan sebaik mungkin. Peningkatan taraf sosial masyarakat setempat turut menyumbang kepada tuntutan maksimum untuk mendapatkan khidmat lebih selesa. Kemajuan teknologi maklumat (IT) turut mengubah sistem pengurusan dan banyak membantu pihak pengurusan meningkatkan perkhidmatan termasuk penggunaan teknologi tele perubatan. Setiap kali berurusan di hospital kerajaan, antara masalah dibangkitkan pesakit ialah terpaksa menunggu lama.
Bagi menangani masalah ini, apakah langkah berkesan pihak pengurusan?
Memang tidak dinafikan perkara ini adalah antara masalah yang kami hadapi. Setiap hari PPUM menerima hampir 2,500 hingga 2,800 pesakit yang memerlukan rawatan. Tidak semua klinik menghadapi masa menunggu terlalu lama. Salah satu tempat yang menghadapi masalah masa menunggu yang lama ialah di farmasi. Kami kini mengenal pasti pesakit yang datang mendapatkan ubat ulangan tanpa berjumpa doktor menunggu di tempat yang sama. Bagi mengatasi masalah itu, pelbagai usaha dilaksanakan bermula dengan usaha menambah kakitangan kaunter dan pegawai farmasi. Perkhidmatan memesan ubat menggunakan elektronik (e-prescribing) diwujudkan. Satu klinik Pharmcare diwujudkan di farmasi satelit di tingkat dua bangunan utama dalam usaha mengurangkan beban pesakit di kawasan utama farmasi. Ini digunakan untuk pesakit ulangan mengambil ubat tanpa menunggu terlalu lama. Waktu ini juga digunakan untuk memberi pengetahuan dan tunjuk ajar kepada pesakit mengenai ubat yang mereka makan. Kami juga mewujudkan pembaharuan dalam memesan ubat untuk pesakit ulangan iaitu dengan melaksanakan pesanan menerusi pelaksanaan khidmat pesanan ringkas (SMS). Perkhidmatan dilancarkan pada September 2007. Sambutan bagi khidmat ini sungguh menggalakkan. Menerusi kaedah itu, pesakit dimaklumkan mengenai tarikh dan masa mereka perlu mengambil ubat. Bagi pesakit yang hanya datang untuk mengambil ubat, giliran mereka lebih cepat. Pengasingan itu memendekkan tempoh menunggu ketika proses mengambil ubat di kaunter farmasi.
Adakah perkhidmatan lain lebih bersifat inovatif yang akan dilaksanakan PPUM dalam tempoh terdekat?
Ada beberapa perkhidmatan yang masih dalam proses pelaksanaan. Saya rasa penggunaan perkhidmatan SMS ini boleh diperluaskan lagi. Saya berharap kita boleh menggunakannya untuk mengingatkan pesakit mengenai ubat yang perlu diambil. Saya juga berharap kita dapat mewujudkan khidmat mengambil ubat menerusi kaedah pandu lalu. Memandangkan jumlah warga emas di kawasan sekitar semakin meningkat, PPUM akan menawarkan khidmat mengingatkan golongan berkenaan tempoh masa mereka untuk mengambil ubat. Faktor usia menyebabkan golongan ini sering terlupa. Kegagalan mematuhi arahan menjejaskan kesihatan. Perkhidmatan yang sudah dilaksanakan secara meluas di beberapa negara maju itu menjadi penanda aras kepada kemudahan perubatan secara berkesan.
Adakah PPUM berhadapan dengan masalah setiap kali memperkenalkan kaedah canggih dalam sistem pengurusannya?
Pada awalnya ada, bagaimanapun secara perlahan-lahan ia boleh diterima. Pelbagai usaha dilaksanakan termasuk menyediakan maklumat terkini menerusi risalah bagi membolehkan pelanggan mengikuti perkembangan hospital dari semasa ke semasa. Begitu juga dengan penggunaan imbasan sinaran x tanpa filem, pada awalnya pengamal perubatan sendiri sukar menerimanya. Bagaimanapun, dalam proses peralihan mereka diberi peluang menggunakan kaedah konvensional sebelum menjalankan tempoh percubaan beberapa minggu sebelum dilaksanakan secara menyeluruh. Kaedah ini berkesan kerana pesakit yang lazimnya terpaksa menunggu sehingga dua jam menjalani pelbagai proses bermula dengan pendaftaran, imbasan hinggalah kepada keputusan imbasan. Menerusi teknologi terkini proses imbasan lebih mudah dan pelanggan hanya perlu menjalani proses berkenaan selama 10 minit hingga setengah jam.
Selain itu apakah perkhidmatan nilai tambah yang disediakan untuk dimanfaatkan warga PPUM serta masyarakat sekitar?
Kita amat mengutamakan program pengajaran kepada warga kerja kami. Disebabkan tugas kami ialah untuk memberikan perkhidmatan kesihatan, adalah penting bagi memastikan warga kerja kami mempunyai semangat daya saing yang tinggi. Jadi, PPUM menyediakan pelbagai program serta ceramah berkisar isu kesihatan kepada pekerja kami. PPUM turut mewujudkan program pembelajaran bersama yang dinamakan 'Come and learn with me' yang dijalankan pada waktu makan tengah hari setiap bulan. Tujuannya untuk mengajak warga kerja memupuk keinginan sentiasa ingin belajar. Penceramah terdiri daripada pakar dalaman termasuk saya sendiri. Ia diadakan pada waktu makan tengah hari bagi membolehkan mereka hadir tanpa menjejaskan kerja mereka. Antara topik yang dibincangkan ialah, risiko serangan koronari jantung, perancang keluarga, masalah seksual kaum wanita, erectile dysfunction, masalah obesiti dan kanser pangkal rahim. Kami juga mengadakan forum secara percuma untuk masyarakat umum untuk memberi peluang masyarakat sekitar meningkatkan pengetahuan mengenai masalah kesihatan.
Apakah pencapaian PPUM selain daripada perawatan pesakit?
Ada beberapa pencapaian, antaranya PPUM berjaya mendapat pengiktirafan sebagai hospital rakan bayi dua tahun lalu dan ini selaras dengan objektif Kementerian Kesihatan selain aktif mengendalikan program pengajaran kepada masyarakat umum khasnya golongan ibu dan bapa yang sedang menunggu kelahiran bayi mereka.
Apakah rancangan PPUM untuk masa hadapan?
Saya rasa PPUM masih mempunyai banyak ruang untuk menambah baik dalam pelbagai segi perkhidmatan. Bagi menambah nilai perkhidmatan sedia ada dan berkualiti tidak sukar baginya untuk melaksanakan, jika ada kesungguhan semua pihak. Jadi ia suatu yang dinamik dan berterusan. Saya percaya kita akan terus menyusun strategi untuk mencapai perkhidmatan yang berkualiti tinggi. Setiap yang kita lakukan di bidang perawatan pesakit, pastikan ia dilakukan dengan sebaik mungkin. Perkhidmatan itu mestilah dilaksanakan dengan persediaan terperinci untuk kebaikan pesakit. Kita tidak mahu pesakit menjadi lebih sakit apabila mereka mendapat rawatan di hospital. Saya juga ingin nyatakan setiap kakitangan memainkan peranan penting untuk sama bergerak ke arah perkhidmatan yang berkualiti. Perlu ditegaskan di sini bahawa ada kalanya kesilapan akan berlaku. Tidak ada siapa pun yang datang bekerja untuk melakukan kesilapan. Kita perlu belajar daripada kesilapan dan perlu mengambil langkah seterusnya dalam memastikan kesilapan tidak berulang. Jadi, menjadi objektif PPUM memastikan perkhidmatan kami selamat untuk pesakit.
Mengangkat martabat jururawat di Malaysia
DARIPADA 75,000 orang jururawat di negara ini, hanya tiga peratus yang memiliki ijazah kejururawatan, kata Rohani Arshad, Profesor Madya Kejururawatan yang pertama di institusi pengajian tinggi di Malaysia.
Beliau yang juga Ketua Jabatan Sains Kejururawatan, Universiti Malaya (UM) menyifatkan faktor penghalang utama adalah kerana timbulnya sikap ‘buat apa nak buat kursus ijazah’ di kalangan jururawat.
Sebaliknya, Rohani menegaskan dengan memiliki ijazah, mereka boleh melaksanakan tugas dengan penuh keyakinan dan mengembangkan lagi keupayaan mereka.
“Ini baik untuk pelanggan, iaitu pesakit, keluarga mereka serta pekerja penjagaan kesihatan yang lain,” jelas Rohani, merujuk kepada mereka yang bekerja dalam industri kejururawatan.
Beliau percaya dengan memiliki ijazah, pengalaman yang diraih itu akan dapat membantu jururawat dalam aspek utama seperti berfikir secara kritikal, membuat keputusan dan pembaikan secara kognitif. Ketika ini, negara tidak mempunyai ramai jururawat pakar, kata Rohani.
“Kita masih mempunyai kekurangan kronik dari segi jumlah jururawat yang diperlukan. Bila saja jururawat muda keluar dari kolej latihan dengan diploma, mereka terus ditugaskan di wad hospital.
Hanya segelintir saja yang mahu meneruskan pengajian kejururawatan ke tahap lebih tinggi,” katanya. Rohani berkata, mereka (yang segelintir) ini sanggup mengorbankan kehidupan keluarga dan wang untuk mengejar pelajaran yang lebih tinggi.
Ada di antara mereka yang mengambil cuti tanpa gaji serta menggunakan perbelanjaan sendiri untuk mengikuti kursus ijazah. Rohani berkata, mereka melihat perlunya ada ijazah kejururawatan yang boleh membantu mereka pergi jauh dalam industri ini.
Ketika ini, jururawat di hospital mempunyai beban kerja yang tinggi dan mereka tidak ada banyak masa untuk latihan bagi pembangunan kerjaya.
“Tetapi pengajian kejururawatan bukan berhenti di situ, kerana mereka masih boleh membaca jurnal. Jurnal-jurnal ini mudah didapati, jururawat juga boleh dapat sumber lain melalui internet,” kata Rohani.
Beliau berkata, perlu ada satu ’budaya’ di mana ketua jururawat sebuah wad atau unit adalah seorang yang mempunyai ijazah kejururawatan. “Tetapi, budaya seperti ini masih belum boleh dicapai ketika ini,” katanya. Kata Rohani, UM sudah mengambil inisiatif dengan menganjurkan program ijazah untuk jururawat pakar.
“Ketika ini juga, belum ada graduan peringkat sarjana kejururawatan yang dilahirkan melalui kursus di negara ini. Hanya ada lima jururawat yang sedang mengikuti kursus sarjana kejururawatan di UM pada masa ini,” katanya.
Rohani juga adalah penerima Anugerah Tokoh Jururawat Seri Zamrud 2008, anugerah penghargaan Kementerian kesihatan terhadap sumbangan jururawat di negara ini. Beliau memulakan kerjayanya sebagai jururawat pada 1969 dan kemudian mengkhusus dalam bidang kejururawatan pediatrik di Sydney, Australia. Rohani mempunyai Ijazah Sarjana Kejururawatan dan Pendidikan, University Edinburgh, United Kingdom pada 1993. Ketika ini, beliau adalah calon PhD dalam Pendidikan di Universiti Terbuka Malaysia (OUM).
Sebelum dinobatkan anugerah berkenaan, Rohani sememangnya sudah melakar sejarah hidup yang agak menarik sebagai seorang jururawat selama 35 tahun. Beliau pernah bertugas sebagai jururawat, ketua jururawat dan pegawai kejururawatan di Pusat Perubatan Universiti Malaya (PPUM), yang dulunya dikenali sebagai Hospital Universiti, sebuah hospital pengajar yang ulung di negara ini. Beliau bertukar ke bidang pendidikan kejururawatan daripada pentadbiran kejururawatan pada 1995.
Rohani juga dilantik sebagai perunding untuk program kejururawatan di Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM), Kolej Universiti Sedaya, Universiti Sarawak (Unimas) dan OUM. Rohani adalah juga pemeriksa luar untuk Sekolah Jururawat UM, Kolej Kejururawatan Puteri, Kolej Kejururawatan dan Kesihatan Masterskill selain daripada penasihat akademik untuk Akademi Sains Kesihatan Bersekutu Malaysia (MAHSA). Beliau masih menjalankan usaha supaya bidang kejururawatan di Malaysia mencapai tahap penghormatan antarabangsa yang lebih tinggi.
Rohani meminta supaya kerajaan dapat menubuhkan satu jawatan petugas pada peringkat kebangsaan untuk reformasi dalam industri kejururawatan. “Jawatankuasa ini perlu melihat apakah masalah sebenarnya dalam pendidikan kejururawatan dan apakah situasi sebenar dalam industri kejururawatan di Malaysia,” kata beliau.
Beliau yang juga Ketua Jabatan Sains Kejururawatan, Universiti Malaya (UM) menyifatkan faktor penghalang utama adalah kerana timbulnya sikap ‘buat apa nak buat kursus ijazah’ di kalangan jururawat.
Sebaliknya, Rohani menegaskan dengan memiliki ijazah, mereka boleh melaksanakan tugas dengan penuh keyakinan dan mengembangkan lagi keupayaan mereka.
“Ini baik untuk pelanggan, iaitu pesakit, keluarga mereka serta pekerja penjagaan kesihatan yang lain,” jelas Rohani, merujuk kepada mereka yang bekerja dalam industri kejururawatan.
Beliau percaya dengan memiliki ijazah, pengalaman yang diraih itu akan dapat membantu jururawat dalam aspek utama seperti berfikir secara kritikal, membuat keputusan dan pembaikan secara kognitif. Ketika ini, negara tidak mempunyai ramai jururawat pakar, kata Rohani.
“Kita masih mempunyai kekurangan kronik dari segi jumlah jururawat yang diperlukan. Bila saja jururawat muda keluar dari kolej latihan dengan diploma, mereka terus ditugaskan di wad hospital.
Hanya segelintir saja yang mahu meneruskan pengajian kejururawatan ke tahap lebih tinggi,” katanya. Rohani berkata, mereka (yang segelintir) ini sanggup mengorbankan kehidupan keluarga dan wang untuk mengejar pelajaran yang lebih tinggi.
Ada di antara mereka yang mengambil cuti tanpa gaji serta menggunakan perbelanjaan sendiri untuk mengikuti kursus ijazah. Rohani berkata, mereka melihat perlunya ada ijazah kejururawatan yang boleh membantu mereka pergi jauh dalam industri ini.
Ketika ini, jururawat di hospital mempunyai beban kerja yang tinggi dan mereka tidak ada banyak masa untuk latihan bagi pembangunan kerjaya.
“Tetapi pengajian kejururawatan bukan berhenti di situ, kerana mereka masih boleh membaca jurnal. Jurnal-jurnal ini mudah didapati, jururawat juga boleh dapat sumber lain melalui internet,” kata Rohani.
Beliau berkata, perlu ada satu ’budaya’ di mana ketua jururawat sebuah wad atau unit adalah seorang yang mempunyai ijazah kejururawatan. “Tetapi, budaya seperti ini masih belum boleh dicapai ketika ini,” katanya. Kata Rohani, UM sudah mengambil inisiatif dengan menganjurkan program ijazah untuk jururawat pakar.
“Ketika ini juga, belum ada graduan peringkat sarjana kejururawatan yang dilahirkan melalui kursus di negara ini. Hanya ada lima jururawat yang sedang mengikuti kursus sarjana kejururawatan di UM pada masa ini,” katanya.
Rohani juga adalah penerima Anugerah Tokoh Jururawat Seri Zamrud 2008, anugerah penghargaan Kementerian kesihatan terhadap sumbangan jururawat di negara ini. Beliau memulakan kerjayanya sebagai jururawat pada 1969 dan kemudian mengkhusus dalam bidang kejururawatan pediatrik di Sydney, Australia. Rohani mempunyai Ijazah Sarjana Kejururawatan dan Pendidikan, University Edinburgh, United Kingdom pada 1993. Ketika ini, beliau adalah calon PhD dalam Pendidikan di Universiti Terbuka Malaysia (OUM).
Sebelum dinobatkan anugerah berkenaan, Rohani sememangnya sudah melakar sejarah hidup yang agak menarik sebagai seorang jururawat selama 35 tahun. Beliau pernah bertugas sebagai jururawat, ketua jururawat dan pegawai kejururawatan di Pusat Perubatan Universiti Malaya (PPUM), yang dulunya dikenali sebagai Hospital Universiti, sebuah hospital pengajar yang ulung di negara ini. Beliau bertukar ke bidang pendidikan kejururawatan daripada pentadbiran kejururawatan pada 1995.
Rohani juga dilantik sebagai perunding untuk program kejururawatan di Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM), Kolej Universiti Sedaya, Universiti Sarawak (Unimas) dan OUM. Rohani adalah juga pemeriksa luar untuk Sekolah Jururawat UM, Kolej Kejururawatan Puteri, Kolej Kejururawatan dan Kesihatan Masterskill selain daripada penasihat akademik untuk Akademi Sains Kesihatan Bersekutu Malaysia (MAHSA). Beliau masih menjalankan usaha supaya bidang kejururawatan di Malaysia mencapai tahap penghormatan antarabangsa yang lebih tinggi.
Rohani meminta supaya kerajaan dapat menubuhkan satu jawatan petugas pada peringkat kebangsaan untuk reformasi dalam industri kejururawatan. “Jawatankuasa ini perlu melihat apakah masalah sebenarnya dalam pendidikan kejururawatan dan apakah situasi sebenar dalam industri kejururawatan di Malaysia,” kata beliau.
Wednesday, March 12, 2008
Extend employment age limits
THE Election Commission chairman’s retirement age has been extended by one year, from 65 to 66. What about the employment age limits of the general workforce in the country?
The Cabinet must also consider this overall employment age limit as the laws pertaining to the upper limit of age of employment has not kept up with the times.
The retirement age in North America is 65, meaning the workers need not be a dependent on his children or society. He can continue to work if he chooses to.
Our Civil Law Act of 1956 states that it is fixed at 55 years of age.
But, most of us are still healthy and able at the current retiring age. And some professions or jobs and skills mature and become more honed with age. So retiring ‘early’ is a waste of the skills that take years to build.
Our Civil Law Act is just the English law adopted to apply to Malaya before independence.
Of course, the insurance industry and lobby are supportive of such a limit for obvious reasons, that is, it will not be burdened with compensations to be paid out beyond such an age limit.
Unfortunately, our legislators and the Law Reform Commissioner have not acted on the matter which involves the entire Malaysian workforce from Peninsular Malaysia to Sabah and Sarawak.
As the years go by, even the retirement age of civil servants has been extended from 55 to 56 years and in the Judiciary, judges continue to serve up to the age of 65.
While such age limits are applica-ble to the civil service to perhaps, generate job opportunities for the younger workers, these limits are not applicable to the private sector.
It is about time the authorities, especially the Human Resources Ministry, inject some meaning to this age limit in our Civil Law Act and do a revision with it immediately.
We can find time to extend the employment of the Election Commission chairman at this busy time of our history, and I am sure we can have time to consider the overall interest of the country’s workforce.
The Cabinet must also consider this overall employment age limit as the laws pertaining to the upper limit of age of employment has not kept up with the times.
The retirement age in North America is 65, meaning the workers need not be a dependent on his children or society. He can continue to work if he chooses to.
Our Civil Law Act of 1956 states that it is fixed at 55 years of age.
But, most of us are still healthy and able at the current retiring age. And some professions or jobs and skills mature and become more honed with age. So retiring ‘early’ is a waste of the skills that take years to build.
Our Civil Law Act is just the English law adopted to apply to Malaya before independence.
Of course, the insurance industry and lobby are supportive of such a limit for obvious reasons, that is, it will not be burdened with compensations to be paid out beyond such an age limit.
Unfortunately, our legislators and the Law Reform Commissioner have not acted on the matter which involves the entire Malaysian workforce from Peninsular Malaysia to Sabah and Sarawak.
As the years go by, even the retirement age of civil servants has been extended from 55 to 56 years and in the Judiciary, judges continue to serve up to the age of 65.
While such age limits are applica-ble to the civil service to perhaps, generate job opportunities for the younger workers, these limits are not applicable to the private sector.
It is about time the authorities, especially the Human Resources Ministry, inject some meaning to this age limit in our Civil Law Act and do a revision with it immediately.
We can find time to extend the employment of the Election Commission chairman at this busy time of our history, and I am sure we can have time to consider the overall interest of the country’s workforce.
Subscribe to:
Posts (Atom)
