Di sebalik cita-cita politik

RAMAI pakar motivasi mengatakan bahawa seseorang individu yang ingin berjaya perlu mempunyai impian yang biasa disebut sebagai matlamat atau cita-cita.

Orang yang sering mempunyai cita-cita biasanya disebut dalam istilah orang putih sebagai ambitious. Dalam semua keadaan iaitu sekiranya kita ingin mencapai kejayaan, maka perlunya cita-cita dalam diri agar ia akan menjadi titik hala tuju atau penentu kepada landasan tindakan bagi mencapainya.

Bagaimanapun, dalam politik, ahli politik agak berbeza dari segi cita-citanya. Kebiasaannya juga apabila seseorang individu terjun dalam bidang politik, maka matlamat atau cita-citanya bukan kerana dia ingin menjadi ketua politik yang kelak akan mendapat nama, pangkat dan kuasa. Acap kali dakwaan yang kedengaran dari mulut kebanyakan orang politik ialah berkhidmat untuk rakyat.

Rupanya sikap ambitious dalam politik begitu berbahaya kerana aura daripada sikap tersebut boleh menimbulkan tekanan yang secara tidak sedar turut mampu meretakkan landasan perjalanan yang kononnya berkhidmat untuk rakyat.

Demikianlah apabila kita melihat mana-mana parti politik dalam negara kita diresapi dengan sikap 'ambitious' ini. Boleh dikatakan hampir kesemua ahli politik ada sikap ambitious yang menghala kepada pencapaian satu tahap di mana pada peringkat tersebut seseorang ada kuasa dan pengaruh. Hanya pengaruh dan kuasa sahaja yang boleh 'menjual' segala apa yang diinginkan untuk membangunkan rakyat dan negara.

Apabila kita kaitkan sikap ambitious ini dengan gelora politik semasa, nampaknya parti-parti politik di negara kita sedang menghidapi sindrom ini.

Jika kita melihat kepada perkembangan terbaru Pakatan Rakyat, parti Pas seakan terperangkap atau tersepit dengan cita-citanya ingin mengurangkan sokongan orang Melayu kepada UMNO. Ini terbukti apabila setelah lebih kurang empat bulan berbulan madu dengan kejayaan semasa pilihan raya lalu, Pas kini merasakan dirinya 'diperbodohkan' oleh parti-parti dalam Pakatan Rakyat.

Parti Keadilan Rakyat (PKR) pula yang terlalu ghairah dengan cita-cita menubuhkan kerajaan kini tertekan dengan pelbagai dakwaan perundangan selain berdepan dengan kehilangan sokongan rakyat akibat janji manifesto yang belum tertunai serta bakal menghadapi keretakan sekiranya Pas benar-benar 'merajuk'.

Sama ada Pas, PKR atau DAP, parti-parti mungkin tidak terlalu kisah dengan keadaan yang berlaku kerana sepanjang lima tahun ini, mereka sudah bergelar pemerintah. Ramai ahli mereka sudah bergelar Yang Berhormat. Pilihan raya akan datang mereka akan bergabung semula.
Di dalam UMNO, bulan Julai sehingga Disember ini merupakan tempoh masa kepada ahli-ahli untuk melakukan perubahan parti. Maka sudah tentu, sikap ambitious di kalangan mereka yang ingin bertanding akan sentiasa membara. Ini biasa berlaku.

Namun, UMNO harus matang dengan mengambil kira pengalaman lampau. Politik wang, ampu-mengampu dan melobi merupakan kesan daripada sikap 'ambitious' yang tidak mampu dikawal ahli. UMNO tidak mempunyai masalah dengan Pas dan PKR kerana rakyat sudah maklum dengan gelagat parti ini yang terlalu mengejar kuasa bukan untuk kepentingan negara.

Apa yang dibimbangkan apabila sikap ambitious di kalangan ahli-ahli akan merosakkan parti UMNO itu sendiri. Disebabkan sikap gelojoh terhadap kedudukan dalam parti jugalah bekas Perdana Menteri Tun Dr. Mahathir semasa menjadi Presiden UMNO sentiasa mengingatkan ahli bahawa UMNO tidak akan lemah disebabkan kekuatan parti lain tetapi UMNO akan hancur hanya disebabkan oleh sikap ahlinya sendiri.

Oleh itu, menjelang pemilihan Disember ini ahli UMNO perlu tenang dan bijak menentukan masa depan parti dengan melakukan pemilihan tanpa mengikut petunjuk-petunjuk atau apa juga mesej yang diberikan sebelum tempoh pemilihan berlaku. Orang yang ambitious akan memberikan mesej dalam pelbagai bentuk sekiranya ingin melobi undi daripada ahli-ahli. Yang penting juga semua ahli UMNO perlu benar-benar ikhlas dalam diri untuk melakukan perubahan dalaman parti.