Menjiwai nasionalisme Tun Razak

KELMARIN (14 Januari) majlis tahlil dan bacaan Yasin telah selamat diadakan di kediaman ibu Timbalan Perdana Menteri Datuk Seri Najib Tun Razak sempena 32 tahun pemergian mantan Perdana Menteri kita yang kedua, Allahyarham Tun Abdul Razak Hussein.
Jasanya menyediakan tapak pembentukan sebuah bangsa Malaysia tetap sentiasa diingati walaupun hayat kepimpinannya bertahan enam tahun sahaja bermula dari 1970. Sudah ditakdirkan Tuhan, beliau pergi sebelum sempat melihat hasil usaha pembinaan semula masyarakat dan ekonomi yang mula dipeloporinya.
Belajar daripada peristiwa berdarah 13 Mei 1969, beliau bersama kepimpinannya yakin bahawa semangat nasionalisme kepada sebuah negara bangsa bernama Malaysia mestilah berteraskan sistem nilai tempatan.
Ini sebagai syarat penting bagi mewujudkan sebuah bangsa Malaysia berbilang kaum yang bersatu padu berkongsi fahaman dan cara hidup yang sama.
Gelaran Bapa Pembangunan bukan sekadar menghargai jasa Tun Razak dalam pembangunan ekonomi malah turut melangkaui pembangunan sosial. Langkah pertama yang dilakukan oleh ‘jurutera’ sosial ini ialah menjadikan Rukun Negara sebagai ejen sosialisasi pembentukan semangat bangsa Malaysia seawal peringkat bangku sekolah lagi.
Ini disusuli dengan dasar-dasar kebangsaan berkaitan bahasa, pendidikan dan kebudayaan. Tujuannya tidak lain tidak bukan mahu melihat bangsa yang progresif, maju dan dalam masa yang sama memiliki jati diri dan identiti nasional tersendiri.
Dalam perkembangan politik tanah air, terbinanya Barisan Nasional (BN) adalah bukti pemikiran jauh beliau mahu merapatkan lagi interaksi kaum melalui medium politik.
Turut memberi impak yang bukan sedikit ialah pembinaan semula ekonomi mega menerusi Dasar Ekonomi Baru (DEB) dan rancangan Felda. Sungguhpun, sasaran 30 peratus dalam DEB gagal diraih kerana ketirisan di tangan sebahagian pihak pelaksana dasar tetapi secara umumnya bangsa Melayu telah mengalami peningkatan mobiliti sosial yang besar dalam tempoh singkat. Bilangan golongan kelas menengah Melayu bertambah.
Oleh itu, tentulah mengecewakan jika ada kalangan golongan korporat dan profesional Melayu hari ini menafikan peranan dasar tersebut. Pendirian ahli perniagaan bumiputera terkaya, Tan Sri Syed Mokhtar Albukhary yang telah dinobatkan sebagai Tokoh Maal Hijrah 1429 wajar dicontohi.
Beliau model korporat Melayu yang tetap mengenang budi apabila mengakui dirinya adalah ‘anak’ kelahiran DEB melalui bantuan Mara dan UDA.
Hakikatnya, segala sumbangan bakti Tun Razak yang berjiwa nasionalis ini menuntut setiap daripada kita melakukan muhasabah diri. Sejauh mana kita benar-benar ikhlas meneruskan kesungguhan pelaksanaan Dasar Bahasa Kebangsaan, Dasar Pendidikan Kebangsaan serta Dasar Kebudayaan Kebangsaan?
Adakah wajar dasar-dasar kebangsaan tersebut sewenang-wenangnya dibiar tewas dalam landaan pengaruh liberalisasi dan globalisasi?
Legasi yang ditinggalkan Tun Razak dalam hal berkaitan pengukuhan negara bangsa sentiasa relevan dan mesti dijiwai oleh pemimpin dan rakyat Malaysia.